Silniki benzynowe z wtryskiem paliwa, diesle i szeroka oferta nadwozi, włącznie z użytkowymi. Tym może pochwalić się legendarny Peugeot 404, który był produkowany przez 45 lat. Jego design stworzyło włoskie studio Pininfarina pod kierownictwem Franco Mantiniego i szefa designerów Francesco Salomone. Swój udział w tym projekcie miał także Aldo Brovarone, który ma na swoim koncie modele Peugeot 504 i 604.
Peugeot 404 wywodził się z projektu Pininfarina A19 (1956), który Włosi wykorzystali do Fiata 1800/2100 i projektu ADO9 koncernu BMC. Pierwotnie przygotowywane auta z widlastym silnikiem ośmiocylindrowym i hydraulicznym zawieszeniem okazało się procesem mało realnym. Nadszedł wówczas kryzys związany z Kanałem Sueskim i ostatecznie Peugeot, by konkurować z lokalnym rywalem Citroënem, zdecydował się na szybką realizację rodzinnego sedana. Pierwsze prototypy były gotowe w 1957 roku. Sedan (berline) 404 zadebiutował 9 maja 1960 roku, a dzień później rozpoczęto jego produkcję seryjną.
Pojazd miał długość 4,44 m, szerokość 1,61 m i wysokość 1,45 m, przy rozstawie osi 2650 mm oraz masą własną 1060 kg. Konstruktorzy przyjęli tradycyjną koncepcję z silnikiem umieszczonym z przodu i napędem tylnej osi. W pierwszym okresie produkcji jedynym w ofercie silnikiem był czterocylindrowy benzynowy z gaźnikiem o pojemności skokowej 1618 cm3 i mocy 65 KM, współpracujący z czterobiegową przekładnią manualną.
Peugeot uruchomił wirtualny salon sprzedaży
Peugeot był jednym z pionierów w zastąpieniu gaźnika systemem bezpośredniego wtrysku paliwa. Wersja Peugeot 404 Injection zadebiutowała podczas międzynarodowego salonu motoryzacyjnego w Genewie (marzec 1961). Silnik miał wciąż tę samą pojemność, ale moc 80 KM. Pojazd osiągał prędkość maksymalną 150 km/h, przy większym o ok. 10 proc. zużyciu paliwa.
Peugeot 404 – Coupe, kabriolety i kombi
Podstawową wersję sedan w październiku 1961 roku dopełnił kabriolet, a w marcu 1962 roku coupé, których elementy powstawały u Pininfariny w San Giorgio Canavese pod Turynem i dostarczane były do ostatecznej kompletacji do fabryki w Sochaux. Wersje te miały długość 4,49 m, szerokość 1,68 m i wysokość 1,3 m. Z sedanem łączyła je płyta podłogowa i mechanika, ale panele karoserii były już inne.
W dalszej kolejności do oferty dołączyło kombi Break i Familiale, które oferowało miejsce w trzech rzędach dla ośmiu pasażerów. Ta wersja miała długość 4,58 m i wysokość 1,49 m, przy zwiększonym do 2840 mm rozstawie osi. Powstała też dwuosobowa wersja Commerciale.
W 1962 roku producent wprowadził kilka modyfikacji jak m.in. zawieszenia, wlewu paliwa (z ukrytego pod tablicą rejestracyjną na tylny błotnik), deski rozdzielczej i efektywniejszego układu hamulcowego.
Peugeot 404 z dieslem
Od sierpnia 1963 roku czterocylindrowy silnik benzynowy 1.62 l miał pięć łozysk zamiast dotychczasowych trzech. W ofercie nie mogło już zabraknąć jednostki wysokoprężnej, którą Peugeot wraz z koncernem Daimler-Benz jako jeden z pionierów wprowadził do produkowanych seryjnie samochodów osobowych. Jednak wcześniej ten silnik montowano już do samochodu Peugeot 403.
Czterocylindrowy silnik wysokoprężny Indenor XD85 miał pojemność skokową 1816 cm3 i moc 48 KM. Średnio na 100 km zużywał 7,5-8,0 l oleju napędowego. W owych czasach był on bardzo oszczędny, gdy porównamy jego osiągi z jednostkami benzynowymi, które co prawda oferowały prędkość maksymalną 170 km/h (diesel tylko 130 km/h), ale zużywały aż 12 l/100 km benzyny.
W 1964 roku Indenor został zastąpiony typem XD88 o pojemności skokowej 1948 cm3 i mocy 61 KM z mniej awaryjną pompą paliwową Bosch.
Rajd Safari i rekordy świata
Sedany Peugeot 404 odnosiły sukcesy w prestiżowych rajdach samochodowych. Czy były to auta wytrzymałe? Zapewne najlepsza odpowiedzią na to pytanie będą cztery zwycięstwa w East African Safari w latach 1963, 1966, 1967 i 1968. Wywalczyli je: Nick Nowicki (Kenia) i Bert Shankland (Tanzania). Do startu przygotował te samochody kenijski importer Marshalls, który zamontował płytę ochronną podwozia, amortyzatory Bilstein, skuteczniejszy układ hamulcowy i dodatkowe zbiorniki paliwa.
W 1965 roku powstał unikalny niebieski prototyp przygotowany do ustanowienia rekordu prędkości. Zbudowano go na bazie kabrioletu. Miał jedno siedzenie po lewej stronie i kokpit pokryty solidną osłoną. Na szybie czołowej zamontowano jedną wycieraczkę. Pod maską pracował diesel, który zdaniem organizatorów tego projektu był bardziej trwały w ekstremalnych warunkach eksploatacji. Na sławnym autodromie Linas-Montlhéry pod Paryżem ustanowiono az 40 rekordów. Szefem projektu był zawodnik Roger de Langeneste, którego wspomagali: Georges Tchekemian, C. Besnardière, J. Gérard, i du Ginestoux.
Podczas pierwszej próby w czerwcu 1965 roku w ciągu 31 godzin auto pokonało 5 tys. kilometrów. W lipcu w ciągu 72 godzin zaliczyło ponad 11 tys. km, ze średnią prędkością ponad 161 km/h. Początkowo zamontowany silnik o pojemności 2.16 l zastąpiony został jednostką o pojemności 1.95 l. Dzisiaj to niebieskie auto jest częścią fabrycznej kolekcji L’Aventure Peugeot.
Peugeot 404 – automat i modernizacja
W połowie lat sześćdziesiątych XX wieku pojawiła się trzystopniowa automatyczna przekładnia ZF. Moc gaźnikowego silnika 1.6 l zwiększyła się do 70 KM, a wersji z wtryskiem paliwa do 88 KM. Nowością stało się wspomaganie hamulców Bendix Hydrovac. Wszystkie wersje modelu miały już nowe składane siedzenia.
W sierpniu 1966 roku Peugeot 404 przeszedł modernizację. Zmieniła się deska rozdzielcza i była możliwość ustawienia wysokości koła kierownicy. Kabriolety i coupé otrzymały nową atrapę wlotu powietrza chłodnicy oraz kierunkowskazy. Zmodyfikowano także oparcia przednich foteli, co ułatwiało dostęp do tyłu.
Silnik 1.62 l miał już 74 KM, a pojemność zbiornika paliwa zwiększyła się z 50 do 55 litrów. Koło zapasowe z bagażnika przeniesiono pod auto. Wszystkie wersje doczekały się zapalniczek papierosów, a wersja Super Lux miała podświetlany schowek.
Peugeot 404 w wersji użytkowej
W marcu 1967 roku do oferty dołączył pick-up. Podwozie z kabiną (Camionnette) przygotowane było do montażu specjalnej zabudowy o ładowności do 1 tony. Powstały m.in. pojazdy straży pożarnej, karetki pogotowia i pomocy drogowej. Wersja ekonomiczna Peugeot 404 Comfort z czterocylindrowym silnikiem benzynowym o pojemności skokowej 1468 cm3 i mocy 60 KM, starszą wersją deski rozdzielczej i prostymi zderzakami, przetrwała w produkcji dwa lata. W ofercie pick-upów był też silnik benzynowy 1.62 l i diesle 1.65 l o mocy 61 KM, który zredukowano do 57 KM.
Istotną zmianą techniczną był montaż hamulców tarczowych na przednich kołach, które sedan z silnikiem 1.47 l otrzymał jako pierwszy w sezonie 1968.
Peugeot 404 – koniec wersji sportowych
Produkcja wersji coupé i kabriolet została ukończona w październiku 1968 roku. Powstało 6837 egz. ze stałym dachem i 10 388 egz. z otwartym nadwoziem. Następcą został Peugeot 504, ale oba modele produkowano równocześnie.
Peugeot 404 – nie tylko z Europy
Produkcja Peugeot 404 zakończyła się w 1988 roku. W róznych fabrykach na całym świecie wyprodukowano 2 885 374 egz., z czego 1 672 395 egz. sedanów, 393 732 egz. kombi i 799 022 egz. pick-upów. Produkcja europejska w Sochaux została ukończona w maju 1975 roku, a w październiku model ten zniknął z katalogów producenta. Użytkownicy stopniowo przesiedli się na Peugeot 504 i Peugeot 204.
Peugeot 404 nie był produkowany jedynie we Francji. W Mylhuz powstawały zestawy CKD, które eksportowano w różne strony świata. Model ten montowany był w m.in. Belgii, Irlandii, Portugalii, Kanadzie, Argentynie, Chile, Urugwaju, Peru, Australii, nowej Zelandii, Madagaskarze, Nigerii, Rodezji (obecnie Zimbabwe), RPA i Malezji. W RPA Peugeot 404 miał dźwignię zmiany biegów w podłodze i był napędzany silnikiem o pojemności skokowej 1.8 l, kierownice i siedzenia pochodziły z modelu 504.
Ostatnie nowe auta powstały w Nigerii w 2005 roku. Pick-upy tam montowano na podzespołach dostarczanych przez firmę Chausson.
